Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
I wonder if I've been changed in the night? Let me think. Was I the same when I got up this morning? I almost think I can remember feeling a little different. But if I'm not the same, the next question is 'Who in the world am I?' Ah, that's the great puzzle!

6 Μαΐ 2010

Μεσ’ τα ερείπια του καιρού ζωή πάω να κτίσω


Νιώθω κρύο ιδρώτα να με λούζει και έχω ένα κόμπο στο στομάχι. Το μυαλό μου στροβιλίζει, σκόρπιές σκέψεις μισοτέλειωτες… Το ήξερα από την αρχή ότι είμαι το πιο ανάποδο ψάρι της λαοθάλασσας, άλλωστε αυτή η στάση με χαρακτήριζε ανέκαθεν. Άλλα μετά τις εξελίξεις των τελευταίων καιρών και μετά το χαώδες αποκορύφωμα των χθεσινών γεγονότων, δεν ξέρω πλέον αν η απόφαση μου είναι σωστή. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να κτίσουμε ζωή μέσα από τα συγκεκριμένα ερείπια. Δεν είμαι συγχυσμένη, όχι. Το αίσθημα που νιώθω είναι ο φόβος της αβεβαιότητας για το πώς θα τα καταφέρω να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα, δηλαδή να φτιάξουμε τη δική μας ζωή με τον άνθρωπο μου.

Από την άλλη όπως μου υπέδειξε ο Μ. οι διαδηλώσεις θα καταλαγιάσουν, τα μέτρα θα επιβληθούν και τον δικό μας εργασιακό χώρο δεν τον επηρεάζουν τόσο όσο άλλους, δηλαδή τους δημόσιους υπαλλήλους και την εργατική τάξη. Η ρουτίνα θα επιστρέψει με τα σταθερά ίδια προβλήματα, κυκλοφοριακό και κακή οικονομία. Και ταυτόχρονα η Αθήνα θα παραμένει πάντα η μεγάλη πόλη με τις περισσότερες επιλογές και ευκαιρίες και ίσως στο μέλλον και δυνατότητες.


Σκέφτομαι πώς την πίστεψα αυτή την αλλαγή, ευελπιστούσα μέσα από αυτή θα κατάφερνα να φτάσω πιο κοντά στα θέλω μου. Αυτό είναι που με ώθησε εξαρχής να κάνω αυτή την επιλογή. Ένα μου κομμάτι ακόμα το πιστεύει δηλαδή. Και το ενδεχόμενο να μείνω Κύπρο με πνίγει, γιατί νιώθω ότι εδώ όλα μου τα θέλω βρίσκουν αδιέξοδα. Από την άλλη όμως δεν ξέρω αν είναι ρεαλιστικό να πιστεύω ότι αυτή η αλλαγή θα μας βγει σε καλό. Πώς στ’ αλήθεια να περιμένω ότι θα καταφέρω να φτιάξω τον δικό μου μικρόκοσμο με τον άνθρωπο μου, πέντε καλούς φίλους και μια σχετικά άνετη ζωή. Και σε ένα πολύ μετέπειτα στάδιο όταν θα φτάσουμε στο σημείο του να κάνουμε οικογένεια πώς θα καταφέρω να εξασφαλίσω και να εγγυηθώ για ότι θα μπορώ να παρέχω τα ακριβώς ίδια στην οικογένεια μου;


Και ότι γίνονταν πράγματα και προκύπτουν θετικές εξελίξεις και ότι σιγά σιγά ετοιμαζόμουνα να κάνω την μεγάλη έξοδο….


«Μη μου μιλάς για κόλαση

την έχω ζήσει όλη

μην μου μιλάς για ουρανούς

για θειο περιβόλι

μην μου μιλάς για ουρανούς

για θειο περιβόλι



Μη μου μιλάς για τα παιδιά

που ψάχνανε στους δρόμους

σαν τους αλήτες τους σοφούς

δεν ξέρουν από νόμους

σαν τους αλήτες τους σοφούς

δεν ξέρουν από νόμους



Μην μου μιλάς για τίποτα

δεν ξέρω ν' απαντήσω

μες τα ερείπια του καιρού

ζωή παω να χτίσω

μες τα ερείπια του καιρού

ζωή παω να χτίσω»