Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
I wonder if I've been changed in the night? Let me think. Was I the same when I got up this morning? I almost think I can remember feeling a little different. But if I'm not the same, the next question is 'Who in the world am I?' Ah, that's the great puzzle!

31 Δεκ 2009

Πάει ο παλιός ο χρόνος!


Το έχω ξαναπεί και εμμένω στην άποψη ότι γενικά δεν μου αρέσει η ιδέα του επιβεβλημένου απολογισμού εξαιτίας του τέλους αυτού του χρόνου ή αυτής της δεκαετίας. Το βρίσκω τρομερά δραματικό για τα γούστα μου. Πλην όμως, και όπως όλα τα πράγματα που απαρνούμαι ή κοροϊδεύω και στο τέλος τα λούζομαι, έτσι και φέτος συνειδητοποιώ ότι με το τέλος του 2009 έχω διανύσει ένα τέλειο κύκλο. Και όχι επειδή το επιδίωξα ή το διάλεξα και ούτε επειδή ήταν προβλέψιμο ή επειδή τα γεγονότα με οδηγούσαν σε αυτήν την πορεία «με μαθηματική ακρίβεια». Ή μάλλον τα γεγονότα ίσως και να ήταν εκεί αλλά, εγώ τα ερμήνευα με διαφορετικό τρόπο.


 
Στην τελική όμως, και εκεί που είχα ξεκινήσει να κατασταλάζω σε απόψεις και θεωρήσεις περί ζωής όσο το δυνατόν πιο ορθολογιστικές και με γερές δόσεις κυνισμού, εκεί που ήμουνα στο όριο να παραιτηθώ από την πίστη μου στην καλοσύνη των ανθρώπων, στην επικοινωνία, στην αβίαστη επίδειξη ανθρωπιάς, στην αμεσότητα και στην απλότητα. Εκεί δηλαδή που πίστευα ότι μετά τα φοιτητικά χρόνια οι σχέσεις των ανθρώπων μόνο δυσκολεύουν και οι ίδιοι επιλέγουν συνειδητά να απομονώνονται παρά να προσπαθούν για τα πιο δύσκολα, ήρθε από το πουθενά η μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή μου και μου άλλαξε κυριολεκτικά τα φώτα! Ήταν ίσως το πιο όμορφο πράγμα που μου έχει συμβεί μέχρι τώρα! Με κυρίευσε σαν χείμαρρος, απαίτησε να κοιταχτώ στον καθρέφτη τις ψυχής μου και να απαντήσω στις πιο δύσκολες ερωτήσεις για την ηλικία και την φάση που διανύω, με τις μεγαλύτερες δόσεις ειλικρίνειας.
 
Η απόφαση ήταν δύσκολη και ακόμα με φοβίζει η επιλογή μου, αλλά ταυτόχρονα με κάνει να νιώθω ζωντανή, με κάνει να νιώθω ότι αγγίζω μια ακρούλα από όνειρα που είχα κρύψει βαθιά μέσα μου, φοβούμενη ότι ήταν απλά αδύνατα. Νιώθω (αν και φοβάμαι ακόμα και να το γράψω, πόσο μάλλον να το αρθρώσω δυνατά) ότι είμαι ευτυχισμένη. Τολμώ να αγκαλιάσω αυτό το αίσθημα αν και ταυτόχρονα φοβάμαι ότι θα εξανεμιστεί από στιγμή σε στιγμή. Ξέρω ότι από δω και πέρα ξεκινά μια πορεία δύσκολη, μα για το παρόν με ενθουσιάζει και για λίγο ακόμα μπορώ να ονειρεύομαι…
 
Δεν ξέρω τι άλλο να πω… νομίζω ότι δεν έχω τίποτα άλλο να πω.
 
Εύχομαι καλό νέο έτος σε όλους και αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που πηγάζει από τις δικές μου εμπειρίες, θα σας συμβούλευα να ονειρεύεστε, να κυνηγάτε τα όνειρα σας με μανία και να πουλάτε το εαυτό σας όσο πιο ακριβά γίνετε γιατί αλλιώς οι άλλοι θα τον πουλήσουν φθηνά!




28 Δεκ 2009

Here's to looking at you kid


Απολογούμαι για την απουσία μου. Δεν ήταν εσκεμμένη αλλά ο Δεκέμβρης μου επιφύλαττε πολλές εκπλήξεις.Για την ακρίβεια με έφερε αντιμέτωπη με ένα τεράστιο δίλημμα! Μέχρι και το ζώδιο μου, που για πρώτη φορά κατάφερε να κάνει σωστή πρόβλεψη, μου έθεσε το εξής ερώτημα: «Θα εγκαταλείψεις την ασφαλή Εδέμ για ένα επίγειο, επίπονο και σκοτεινό πάθος ή θα συμβιβαστείς υπό το βάρος μιας ζωής που σου προσφέρει την μοναξιά με το περιτύλιγμα της ασφάλειας;». Είναι σχεδόν τραγελαφικό ότι όλο το σύμπαν συνομοτεί στις πιο τρομακτικές μα ταυτόχρονα πιο ενθουσιώδεις αλλαγες τις μικροζωής μου.


Δεν έχω καθόλου συγγραφικό οίστρο (τρομάρα μου), όλα τα σχέδια που είχα για νέα άρθρα μου φαίνονται ανούσια ή περιττά. Το μόνο που με απασχολεί είναι το «τι μέλλει γενέσθαι»...

Χωρίς ίχνος τύψεων και κόντρα στην υπερενεργητική μου φύση, ομολογώ ότι το πιο ενθουσιώδες πράγμα που έκανα κατά την διάρκεια των εορτών ήταν να πάω το Σάββατο βράδυ στην New Division :οΡ Κατα τα άλλα οι γιορτές κύλησαν απλά υπερβολικά ήσυχα. Βέβαια πέρασα το μεγαλύτερο μέρος τους αρρωστούλα στο κρεβάτι. Η καλύτερη μου δε αυτές της γιορτές ήταν ότι εξαιτίας της ασθένειας βρήκα τον χρόνο να απολαύσω ταινίες, το βιβλίο μου και κυρίως ύπνο!

Δε έχω κανένα εμφυολόγημα να μοιραστώ :oPPP Όμως σας εύχομαι ολόψυχα
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!