“Always speak the truth, think before you speak and write it down afterwards” (Lewis Carroll)
Πορευόμαστε σ’ένα περίεργο κόσμο γεμάτο οξύμωρα σχήματα. Προσπάθουμε να αναλύσουμε τους εαυτούς μας, τα συναισθήματα μας, να δημιουργήσουμε κανόνες και όλα αυτά γιατί προσπαθούμε απεγνωσμένα να προστατευτούμε από το απροσδόκητο και από τις φοβίες μας. Είναι όμως φορές που αναπόφευκτα πληγωνόμαστε ή πληγώνουμε......
Οι χειρότερες πληγές είναι πιστεύω όταν χρειάζετε να πληγώσουμε τους γύρω μου, όχι εσκεμμένα και ηθελημένα, αλλά επειδή δεν γίνεται διαφορετικά.... Από μια προσπάθεια να τους προστατέψουμε από μετέπειτα πράξεις που θα τους πλήγωναν χειρότερα. Επειδή ξέρουμε τους εαυτούς μου λίγο καλύτερα απ’αυτούς. Και αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια αδικία, γιατί ως φύση αδύνατη έχουμε ανάγκη να ελπίζουμε.
Και γιατί προσωπικά ως άνθρωπός που δηλώνω ότι θέλω να γίνομαι καλύτερη, ακυρώνω την ίδια μου τη δήλωση και προσπάθεια με το να περιμένω και να επιβαιβεώνω τους γύρω μου ότι προβλέπω και είμαι σίγουρη ότι θα ξανακάνω τα ίδια «λάθη». Κι όμως είναι φορές που, επαναλαμβάνω, είναι απλά αναπόφευκτο…
Σήμερα νίωθω μια πολύ άσχημη εκδοχή του εαυτού μου.