“Always speak the truth, think before you speak and write it down afterwards” (Lewis Carroll)
Πορευόμαστε σ’ένα περίεργο κόσμο γεμάτο οξύμωρα σχήματα. Προσπάθουμε να αναλύσουμε τους εαυτούς μας, τα συναισθήματα μας, να δημιουργήσουμε κανόνες και όλα αυτά γιατί προσπαθούμε απεγνωσμένα να προστατευτούμε από το απροσδόκητο και από τις φοβίες μας. Είναι όμως φορές που αναπόφευκτα πληγωνόμαστε ή πληγώνουμε......
Οι χειρότερες πληγές είναι πιστεύω όταν χρειάζετε να πληγώσουμε τους γύρω μου, όχι εσκεμμένα και ηθελημένα, αλλά επειδή δεν γίνεται διαφορετικά.... Από μια προσπάθεια να τους προστατέψουμε από μετέπειτα πράξεις που θα τους πλήγωναν χειρότερα. Επειδή ξέρουμε τους εαυτούς μου λίγο καλύτερα απ’αυτούς. Και αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια αδικία, γιατί ως φύση αδύνατη έχουμε ανάγκη να ελπίζουμε.
Και γιατί προσωπικά ως άνθρωπός που δηλώνω ότι θέλω να γίνομαι καλύτερη, ακυρώνω την ίδια μου τη δήλωση και προσπάθεια με το να περιμένω και να επιβαιβεώνω τους γύρω μου ότι προβλέπω και είμαι σίγουρη ότι θα ξανακάνω τα ίδια «λάθη». Κι όμως είναι φορές που, επαναλαμβάνω, είναι απλά αναπόφευκτο…
Σήμερα νίωθω μια πολύ άσχημη εκδοχή του εαυτού μου.
7 σχόλια:
Έτσι όπως τα γράφεις είναι καλή μου... με τη διαφορά πως κάποιοι πάνε εκεί που δεν υπάρχει τίποτα και κάποιοι επίσης εκεί που δεν υπάρχει τίποτα αλλά διαλέγοντας τα κατσάβραχα.
Θα γίνουμε καλύτεροι αλλά με απώλειες...
Λέω πως χάρηκα που σε βρήκα ...
Fetus, κάθε συνειδητή απώλεια, όπως και κάθε άλλη συνειδητή πράξη ή απόφαση, πονάει. Πονάει γιατί συνειδητοποιείς σε μια στιγμή μόνο ότι υπάρχει ακόμα ένας άνθρωπός που δεν μπορέις να αξιοποιήσεις ή να σε αξιοποιήσει πίσω και αυτή η ανυμπορία είναι άσχημο πράμα...
είναι αναπόφευκτα και τα λάθη και οι κακές μέρες, και οι απογοητεύσεις, και οι δικές μας, και αυτές που δίνουμε στους άλλους.
hope you feel better!
Ριτσάκι μου, το ξέρω και συμβιβάστηκα με την απόφαση μου μόλις κατάφερα να την πάρω. Αλλά με πονάει που πρέπει να πληγώσω κάποιον εξαιτίας του τι πιστεύω ότι είναι γενικότερα καλό.
Όλο έλεγα ότι δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος (ή ας πούμε παράλειψη) και το ξαναέκανα, για να μετανοιώσω και ξανά και ξανά. Και όχι μόνο ένα είδος.
Δυστυχώς η ζωή μας είναι γεμάτη από αναπόφευκτα λάθη.
Και έτσι κυλάει.
Μη τα παίρνεις κατάκαρδα. Όλοι τα ίδια κάνουμε.
Καλό απόγευμα απ'την Θεσσαλονίκη.
Πλήγωσες και θα ξαναπληγώσεις.
Γιατί δεν ακολουθείς την πληγή.
Δύσπιστε το ξέρω απλά είναι κάποια που σε επηρεάζουν και σε προβληματίζουν πολύ...
I.P.Potis., φοβάμαι ότι αν ακολουθήσω την πληγή θα την σκαλίζω και θα πονάει περισσότερο ενώ είναι ίσως καλύτερα να την αφήσεις σιγά σιγά να επουλωθεί.
Δημοσίευση σχολίου