Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
I wonder if I've been changed in the night? Let me think. Was I the same when I got up this morning? I almost think I can remember feeling a little different. But if I'm not the same, the next question is 'Who in the world am I?' Ah, that's the great puzzle!

7 Δεκ 2009

In friendship we trust


Χθες βράδυ βρέθηκα να οδηγώ σε ένα σύννεφο πυκνής ομίχλης. Τη φοβάμαι την ομίχλη, είναι από τις πιο δύσκολες συνθήκες οδήγησης για μένα. Χθες βράδυ όμως δεν με φόβισε καθόλου, αντίθετα η έντονη προσπάθεια που έπρεπε να καταβάλω για να οδηγήσω με βοήθησε να ξεκαθαρίσω πολλές σκόρπιες σκέψεις μου. Περνάω πάλι μια από κείνες τις φάσεις που δεν με πολύ-νοιάζει να βγαίνω, αντίθετα απολαμβάνω την ησυχία του σπιτιού μου και την χαρά του να χουχουλιάζω με ωραίες ταινίες, ή βιβλία. Βγαίνω έως ελάχιστα και προσπαθώ να είμαι πολύ επιλεκτική, κυρίως επειδή έχω την έντονη επιθυμία μέσα μου να διαχωρίσω τι έχει πραγματική αξία στο παρόν στάδιο και τι όχι.

Τα κυριότερα δε ερωτήματα μου στρέφονται γύρω από το θέμα της φιλίας, κυρίως γιατί νοιώθω ότι είναι ένα θέμα που δεν κατάκτησα ποτέ σε τέτοιο βαθμό που να νοιώσω αρκετά καλά, που να πιστέψω ότι τώρα μπορώ να επαναπαυτώ. Πάντα ονειρευόμουνα ως ιδανικό σενάριο μια παρέα τριών έως πέντε ατόμων, αγόρια κορίτσια, όπου ο καθένας θα συμμετείχε ως ξεχωριστή οντότητα. Θα είχε ο καθένας τις ασχολίες του, τα ενδιαφέροντα του, τους προβληματισμούς του και θα προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν όλα αυτά μεταξύ τους με ειλικρίνεια, με όλους τους φόβους και τα πάθη τους. Καθένας θα παράσυρε τους υπόλοιπους σε εξόδους του γούστου του και οι υπόλοιποι θα είχαν την ανοικτόμυαλη καλή διάθεση να ακολουθήσουν χωρίς πολλά κολλήματα, από επιθυμία να μοιραστούν τα πάθη του φίλου τους. ‘Η θα μαζεύονταν όλοι κάπου χαλαρά (π.χ. σε σπίτι, καφέ, μπαράκι, πάρκο…) για αμπελοφιλοσοφίες και ανταλλαγή θετικής ενέργειας. Δεν θα έπρηζαν ο ένας τον άλλο, αλλά θα αλληλοσυμπληρώνονταν. Δεν θα χρειάζονταν τη συνεχή επαφή, ή να περνούν τη μισή του μέρα στα τηλέφωνα αλλά θα ενεργούσαν ο καθένας ανεξάρτητα σύμφωνα με την προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντα τους και θα επικοινωνούσαν ουσιαστικά, όταν θα είχαν χρόνο να απολαύσουν την παρέα ο ένας του άλλου. Καθένας τους θα ένοιωθε πιο δυνατός γιατί θα είχε σταθερό σημείο αναφοράς τους υπόλοιπους και θα ήξερε ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να έχει έστω ένα από αυτούς δίπλα του.

Μέχρι τώρα ήμουν αρκετά τυχερή ώστε να γνωρίσω αρκετά άτομα στη ζωή μου, που υπήρξαν φίλοι μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Έμαθα, πήρα και αποκόμισα πολλά διδάγματα από αυτούς.Κάποιοι από αυτούς είναι για μένα και φίλοι ζωής. Αντίστοιχα όμως αρνήθηκα πολλές φορές να μείνω σε μια παρέα που δεν με εξέφραζε, που οι πράξεις της πήγαιναν αντίθετα στα πιστεύω μου, που αποδεικνυότανε πολύ ρηχή για να μπορέσει να αφουγκραστεί τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μου. Το αποτέλεσμα αυτών μου των επιλογών είναι ότι ένοιωσα πολλές φορές το αίσθημα της μοναξιάς, που παρεμπίπτοντος αποτελεί και τη μεγαλύτερη φοβία μου. Κάθε τέτοια απόρριψη δε, την βίωσα σαν προσωπική μου ήττα και ποτέ δεν σκέφτηκα υπεροπτικά για αυτές μου τις αποχωρήσεις. Φιλτράρονταν μέσα από την σφαίρα του πόσο αλληλό-αξιοποιήσιμο ήταν το συγκεκριμένο σύνολο (με την έννοια που το έχω περιγράψει στο παρελθόν σε αυτό το blog).

Στην τελική δεν ξέρω αν η στάση μου αυτή ήταν σωστή, γιατί παρά το γεγονός ότι μπορώ με σιγουριά να πω ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι τους οποίους μπορώ να αποκαλώ Φίλους, από την άλλη (με εξαίρεση μια μόνο χρονιά) δεν κατάφερα ακόμα ούτε καν να πλησιάσω το ονειρικό μου σενάριο. Εξακολουθώ λοιπόν να παιδεύομαι μήπως κάνω κάτι στραβά, αν πρέπει να βάλω νερό στο κρασί μου και να συμβιβαστώ με ανθρώπους που θα πρέπει να δικαιολογήσω κάποιες συμπεριφορές τους που με ενοχλούν και θα πρέπει να καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια να τους καταλάβω και να τους αποδεκτώ…

«Each friend represents a world in us, a world possibly not born until they arrive, and it is only by this meeting that a new world is born.» (Ann Richards)

14 σχόλια:

Mana είπε...

Παρέα όπως την περιγράφεις νομίζω μόνο οι Friends ήταν... Και οι παρέες των φοιτητικών μας χρόνων.
όταν η ζωή μας καταντά ένα συνεχές τρέξιμο δεν έχεις πολλές στιγμές για ανέμελη παρέα και επιπλέον μεγαλώνοντας σε απασχολούν δυστυχώς πιο σοβαρά θέματα. Αρρώστιες, γάμοι, διαζυγία, ανησυχίες στη δουλειά, γονείς που δεν πάνε καλά.
Όμως στα δύσκολα είναι η άξία των καλών φίλων. Είναι τα άτομα που θα είναι εκεί, χωρίς καν να χρειαστούν πολλές κουβέντες. Είναι τα άτομα που θα είναι δίπλα σου, ακόμη και όταν εσύ δεν θέλεις να είναι. Που σε αγαπούν, σε ανέχονται, σε καταλαβαίνουν όπως είσαι και δεν σου ζητούν να αλλάξεις.
Και το κυριότερο που είναι ειλικρινείς μαζί σου. ένας καλός φίλος είναι αυτός που δεν θα διστάσει να σου πει ρε μαλάκα η φούστα που φορείς είναι χαλιά, προκειμένου να σε μην σε στεναχωρήσει. Θα στο πει επειδή είναι η αλήθεια.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Βρίσκω τον προβληματισμό σου πολύ σωστό,μάλλον γιατί με εκφράζουν αυτά που έγραψες...
Καλησπέρα...

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Η έκφραση "καλός φίλος" δεν υπάρχει. Αυτός που θα κερδίσει τον χαρακτηρισμό "φίλος", πρέπει να είναι σίγουρα καλός.
Γιατί;
Γιατί αν υπάρχει "καλός", θα υπάρχει και "κακός". Και κακός φίλος τι πράγμα φίλος θα είναι;
Έχω φίλους και γνωστούς, εδώ είναι το καλός ή κακός.
Μπορώ να κάνω "παρέα" με πολλούς που να έχουν τα στοιχεία της περιγραφής σου, χωρίς να είναι "φίλοι" μου. No problem!
Αν κάνω λάθος, πες μου.
Έχω και παραδείγματα!
Καλό απόγευμα.

fetus είπε...

Αν δεν μπορούμε να φιλτράρουμε τις κρυφοβασανιστικές ανάγκες και πόσο ακόμα να τις καταθέτουμε στο φιλαράκι, με το όποιο τίμημα δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε απογυμνωτικά του πόσο ρηχοΒασίλης η ρηχοΜαρία είναι...
Υπάρχει τελικά κάτι πίσω απο το μίζερα γρουσούζικο, που μας απωθεί στους άλλους που δεν το βλέπουμε,αλλά το κέρδος δεν είναι στο πνεύματικό κομμάτι του φίλου αλλά στην καύλα που νιώθεις όταν τον αγγαλιάζεις απο χαρά όταν τον ξαναβλέπεις κι ας ξέρεις πως είναι στεγνός απο συμπόνεια και τσιγάρα...

ρίτσα είπε...

με απασχολούν κατά καιρούς τα ερωτήματα που θέτεις.

για φιλίες, ερωτικές σχέσεις, συγγενικές σχέσεις,

που πρέπει να βάζω το όριο του συμβιβασμού.

πολλές φορές νιώθω απογοητευμένη και αδικημένη σε κάποιες περιπτώσεις, κάποιοι αθρώποι με εκάμαν σκληρή, ή απρόσιτη.

δεν το πολυψάχνω πλέον. εγώ προσπαθώ να κάμνω τζιήνα που μου αρέσκουν τζιαι όσοι πιστοί προσέλθετε.

επειδή υπήρξαν περίοδοι που πραγματικά προσπαθούσα και εισέπραττα απογοήτευση, τώρα είμαι της φάσης, άμαν εννα σου κάτσει εννα σου κάτσει, άμαν έν σου κάθεται πέρνα καλά τζιαι σιώπα.

αυτά...

πάντως θέλω να δηλώσω συμμετοχή στην παρέα.

θα γίνουν οντίσιον;)

SARIN είπε...

Περνουσα και ειπα να σταθω κι εδω λιγο!!
Η αποψη μου ,ας γινουμε φιλοι με τον εαυτο μας πρωτα, επειτα χαριστε την φιλια χωρις ανταμοιβη,αφηστε ελευθερο αυτο που θα αγαπατε(δυσκολο ε!!) κι ομως τοτε η φιλια αποκτα υποσταση και ΞΑΦΝΙΚΑ τη βρισκουμε μπροστα μας κυριευη την καρδια μας!

Alice World είπε...

Μάνα δεν έχεις άδικο, εκεί που οι άλλοι διατηρούν ρομαντικές σκέψεις για έρωτες και οικογένειες, έγω έχω την ανάγκη για ρομαντικές φιλίες και γιαυτό το λόγο αδυνατό να δω το πράμα ρεαλιστικά. Δεν παύει όμως να είναι μια ανάγκη που κυνηγάω ένα όνειρο που ευελπιστώ να πραγματοποιηθεί.

Όσο για άτομα που να είναι δίπλα σου και αυτό για μένα πίνει νερό, γιατί προσωπικά πιστεύω ότι αυτά τα άτομα είναι αυτά που επιλέγεις και επιδιώκεις να έχεις δίπλα σου. Που δηλαδή τους πρήζεις και λίγο ή και πολύ. Ένω εγώ θα ήθελα και άτομα που θα μπορούσαν να αφουγκράζονται τις σιωπές μου...

Καλημέρα Φούλη μου, ο δικός σου τρόπος ζωής μου δίνει πάντα ελπίδα και με γεμόζει αισιοδοξία. Ίσως κάποτε να φανώ και γω τόσο τυχερή όσο εσύ.

Σταύρο μου έχεις δίκαιο, όντως έτσι είναι. Νομίζω πώς μου είναι απλά ένα αποθημένο αυτή η κατάσταση. Ίσως γιατί και οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι πολλές φορές νιώθουν μακρυά μου ένεκα απόστασης πραγματικής ή πνευματικής.

Alice World είπε...

Fetus, δηλαδή πιστευείς σταλήθεια πώς οι ρομαντικές απόψεις μου και ανάγκες μου καταπροέκταση στο θέμα φιλίας είναι ακριβώς γιαυτό το λόγο μη ρεαλιστικές γιατί ατο τέλος τηης ημέρας πρέπει να δέχεσαι τους φίλους σου απογυμνωμένους από ωραιότητες και ωραιοπάθιες. Και ίσως ίσως να περιμένω πολλά από τους ανθρώπους όταν περιμένω να συμμερίζονται τα δικά μου πρότυπα κοινωνικότητας και την ανάγκη μου να είναι πιο ευαισθητοποιημένη στις σιωπές μου και στις ευαισθησίες μου. Και στο τέλος τέλος η μόνη παρηγοριά που έχω να πέρνω από αυτούς είναι επιφανειακή.

Δεν λέω ότι έχεις άδικο, ρεαλιστικότατη μου ακούγεται αυτή η άποψη αλλά δεν παύει να με απογοητεύει και να στην τελική να μην ταιριάζει καν στα θέλω μου (ασχέτος πως στην πραγματική ζωή το έχω βιώσει επαναλήμμένα αυτό.

Ριτσάκι και γω κάπως έτσι είμαι τον περισσότερο καιρό. Και επιπλέον η προσωποποίηση της θετικής ενέργειας, που φτάνει και περισσεύει για όλους τους υπόλοιπους. Το θέμα είναι όταν κατά διατήματα αυτή η υπερενέργεια μου τελειώνει και θέλω να ακουμπήσω λίγο στις ανάσες των φίλων μου τώρα τελευτάια διαπιστώνω ότι αυτή είναι μονίμως απουσα και αυτό είναι που με επηρεάζει και μου με κάνει να φαντασιώνομαι ρομαντικά σενάρια περί φιλίας...

Sarin, ξέρω τι εννοιείς και το παλεύω. Αλλά δεν είναι κάτι που μπορέις έυκολα να κατακτήσεις και δεν μπορέις να περάσεις μια ζωή απομονωμένος μέχρι να το πετύχεις έτσι. Οπότε κάπου αλλού κρύβεται το μυστικό υποπτέυομαι και όχι στο να γίνουμε ολοκληρωμένες και ανεξάρτητες προσωπικότητες. ΄
Αμα ήτανε έτσι στην τελική θα ήταν κάτι που θα το κατακτούσαμε κάποτε ενώ το σύνηθες έιναι να περνάμε μια ζωή προσπαθώντας να φτάσουμε σε αυτόν το στόχο και ίσως να μην τα καταφέρουμε και ποτέ....

fetus είπε...

Αυτό που έχω καταλάβει καλή μου Άλις είναι οτι υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή που τραβάμε εμείς οι ίδιοι όταν δεν γνωρίζουμε πόσο ανθρωπιστές είμαστε γεμάτοι υπερβάλουσες προσδοκίες από τους πάντες...
Αν μετουσιώσεις αυτήν την αόρατη μανία του ανικανοποίητου σε διαχειριστικό όπλο και θεωρήσεις πως η όχι επιλλεκτική ""κοινωνία με τους ανθρώπους"" μπορείνα λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά, νομίζω πως θα έχεις κάνει ένα πρώτο μικρό βήμα στην προσπάθεια να είσαι ο εαυτός σου, με τον εαυτό σου, μη περιμένοντας τίποτα απο τους ρηχούς ,μέτριους ενδιαφέροντες φίλους ""ανθρώπους""...

kat. είπε...

υπομονή μικρή μου...
όλα καλά είναι.. απλώς πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε την πραγματική αιτία των πραγμάτων!!!!

Alice World είπε...

Καλημέρα σε όλους.

Fetus, αντιλαμβάνομαι τι λες αλλά έχω δύο δυνατές ενστάσεις επί του θέματος από τις οποιές αρνούμαι να παραιτηθώ. Η πρώτη είναι ότι για να είματσε οι εαυτοί και να τα έχουμε όντας καλά με τον εαυτό μας πρέπει πρωτίστως να διατηρούμε μια ωμή ειλικρίνεια για την πάρτυ μας αλλά και μια ταπεινότητα για το είναι μας. Δεν μπορούμε λοιπον να απορρίπτουμε τους πάντες, ούτε να πορευόμαστε σκεφτόμενοι πώς όλοι οι υπόλοιποι είνα ακαταλλήλοι/χειρότεροι/ κατώτεροι και δεν ξέρω τι άλλο (αν παρανόησα ή αν πέφτω σε λάθος συμπερασματα απολογούμαι εκ των πρωτέρων). Αντίθετα πιστεύω ότι κρύβονται μεγάλα μαθήματα στο να προσπαθήσεις να αντιληφθείς τον ίδιο σου τον εαυτό και τον κόσμο μέσα από διαφορετικά μάτια ή βλέψεις.

Από την άλλη, συμφωνώ ότι οφείλουμε να είμαστε επιλεκτικοί ποιον διαλέγουμε να αφουγκραστούμε, να "συ-χνωτιστούμε" και στην τελική από ποιους ανθρώπους θα αφεθούμε να επηρεαστούμε άμεσα, είδικα σε μια κοινωνία που αποξενώνετε καθημερινά και περισσοτερο από τον ίδιο της τον εαυτό.

Στην τελική όμως τι να κάνεις τις μεγαλύτερες κατακτήσεις ή ευτυχία ή οποιοδήποτε άλλο θυσαυρό αν δεν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που να έχουν απορροφηθεί από το ίδιο σου το πετσί, που να είναι πλέον μέρος του ίδιου σου του είναι για να τα μοιραστείς όλα αυτα. Γιαυτό το λόγο λοιπόν καλέ μου φίλε δυσκολεύομαι μ'αυτό το θέμα, γιαυτό το λόγο το ίδιο μου το είναι διψα και λαχταρά περισσότερους τέτοιους ανθρώπους γύρω μου, ή καλύτερα ποιοτικότερη και καλύτερη επαφή με αυτούς.

Ίσως να έιναι αλήθεια αυτό που λένε ότι αυτό που κυνηγάς περισσότερο στη ζωή σου, πάντα σε πληγώνει περισσότερο...

Κατ μου, θα ξαναβρω τον ήλιο σε λίγο καιρό, απλά εύχομαι αυτή τη φορά ναναι πιο φωτεινός, γιαυτό παλεύω. [Ίσως απλά να χρειάζομαι διακοπές και το τριήμερο που θα περάσω αυτό το πσκ στην Αθήνα να με βοηθήσει ;ο)]

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Ευχαριστούμε πολύ για το τόσο άμεσο λινκ που μας έκανες και ανταποδίδουμε αμέσως.
Την Καλημέρα μας.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Καλά χριστούγεννα.....

ΦΟΥΛΗ είπε...

Πέρασα να ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ... αν θέλεις πέρνα για μεγάλο φιλί και μια έκπληξη.......